Ο Γάλλος μεσαιωνιστής Ζοζέφ Μπεντιέ θεώρησε ότι όλοι οι μύθοι για τον "Τριστάνο και την Ιζόλδη" θα μπορούσαν να αποδοθούν σε ένα αρχικό ποίημα, διασκευή του Θωμά της Βρετάνης στα γαλλικά από μία αρχική κορνουαλική ή βρετονική πηγή. Αυτός απέδωσε αυτή την υποθετική αρχική πηγή ως "Πρωτο-Τριστάνο», και έγραψε το "Μυθιστόρημα του Τριστάνου και της Ιζόλδης", ως μια προσπάθεια να ανασυνθέσει ό, τι αυτό θα μπορούσε να είναι. Στη φιλολογία οι κοινές εκδοχές του μύθου αντανακλούν μια παλαιότερη ενιαία μορφή της ιστορίας αυτής. Ο Μπεντιέ βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στους Eilhart, Béroul και Gottfried von Strassburg και ενσωμάτωσε υλικό από άλλες εκδόσεις για να συνθέσει ένα συνεκτικό σύνολο. Αρκετοί μελετητές θεωρούν το εγχείρημα του Μπεντιέ βάσιμο.